“Dedem, Franco'dan önce ölmedi. Kırık dökük bir adamdı ama celladını gömmek için hayat çizgisini eğip bükmeye amansızca kararlıydı. Antoine Soto, Franco'nun ölümünden altı ay sonra, uykusunda huzur içinde göçüp gitti. Gitmişti ama hiç olmadığı kadar yanımızdaydı. Piyanonun yanındaki o resim, dalgın bakışlı portresi, hüzünle dolu bir tablo.” 

Devamını Oku